مصریان باستان و ابدیت ـ ۲

      مصریان باستان و ابدیت -۲

  مشهور ترین ارامگاه ها ی مصری اهرام فراعنه سلسله های قدیم و میانه هستند . این ارامگاه ها را بعکس تصور بسیاری از باستانشناسان نه بوسیله  بردگان خارجی بلکه توسط خود مصریان بنا می کردند . فعالیت ساختن ارامگاه برای فراعنه به خصوص مواقعی که رود نیل طغیان می کرد اراضی را  زیر اب می گرفت و مردم بیکار بودند شروع می شد و چون نیل سالی یکبار و هر بار به مدت محدود طغیان می کرد ساختن ارامگاه سالها طول می کشید  مثلا ساختن بعضی از اهرام حدود بیست سال به درازا کشید . نا گفته نماند که هرم سازی با در نظر گرفتن تکنیک و دقت کار فوق العاده طاقت فرسایی بود از جمله ناچار بودند سنگ هایی به وزن 2 تا 5 تن را جابه جا کنند یا تا ارتفاع زیاد بالا ببرند. البته دنیای ما فقط با ارامگاه های پر شکوه فراعنه اشنایی پیدا کرده ولی تجلیل از اموات حتی تا فقیرترین طبقه مردم فراگیر شده بود . مثلا فقرا هم مرده خود را در حصیرهای تمیز می پیچیدند و با دقت دفن می کردند و روی قبر را با دقت سنگ می چیدند و بالا می اوردند و تا مدتی برای مرده هر روز غذا می بردند اگر در روزهای عادی فقط به گذاشتن نان روی مزار و پاشیدن اب به قبر اکتفا می کردند در ایام ایاد و مذهبی برای مرده شراب (ابجو) مرغ و شیرینی می بردند . از انجایی که در نظر مصریان قدیم ان دنیا درست الگوی این دنیا بود لذا استاندارد زندگی مرده حفظ می شد یعنی برای مرده غذاهایی می بردند که وقتی زنده بود دوست داشت . ارامگاه رجال و ثروتمندان قوم مناسب شخصیت انها ساخته می شد در واقع هر ارامگاه معرف شخصیت و مقام دنیوی صاحبش به شمار می امد ارامگاههای بزگ مخصوصا ارامگاههای فراعنه را عین کاخ هایشان منتها زیر زمینی می ساختند و کلیه وسایل رفاهی یک زندگی کامل را در ان می چیدند روی دیوار صحنه های مختلف از جمله صحنه شراب سازی نانوایی یا برجسته ترین صحنه های زندگی را نقاشی می کردند .
برای انکه مرده گرسنگی نکشد مدل انواع و اقسام غذاهها مخصوصا غذاههایی که مرده در زمان حیاتش دوست داشت از سنگ الباستر می ساختند و در دسترس مومیایی او قرار می دادند.
برای رفاه مرده در ارامگاه مبل می چیدند و سایر لوازم زندگی را در جای خود قرار می دادند اگر متوفی زن بود تعدای مجسمه زن و اگر متوفی شکارچی بود تعدای مجسمه شکار واگر متوفی به دریا علاقه داشت مدل یک یا چند زورق و کشتی را در ارامگاه قرار میدادند .
چون کار کردن مرده در ان دنیا مانند این دنیا کسر شان بود مجسمه تعدادی غلام و کنیز را نیز به ارامگاه می بردند تا خدمت ارباب را بکنند .
فیگورهای نوکرو کلفتی را (USBHEBTI ) به معنی (جواب دهنده ) می گفتند به عقیده انها این خدمتکاران مکلف بودند هرگاه اقا یا بانویشان صدایشان کرد فوری جواب دهند و برای انجام خدمت بشتابند هر چیز در ارامگاه فلسفه خود را داشت هیچ نکته ای فراموش نمی شد و هیچ چیز بهدست تصادف سپرده نمی شد لذا هیچ چیز دکوراسیون محض نبود .
ارامگاهها را رو به غرب یعنی رو به طرفی که خورشید غروب می کرد بنا می کردند این تمهید باعث می شد (با)یعنی روح برای سفر شبانه در معیت خورشید از تسهیلات زیاد تری بر خوردار باشد . غذاهای سنگی و رنگی برای این بود که مرده گرسنگی نکشد الگو سازی شکوفا ترین صحنه های زندگی به مناسبت این بود که مرده بازماندگان و وارثش را حتی در بعد از مرگ تحت تاثیر قرار دهد و به احترام وادارد .
طلای فراوان نه تنها تجملی بود بلکه خورشید( رع ) را به داخل ارامگاه می اورد انهایی که تمکن زیاد داشتند حتی روی مومیای و تابوت را با طلا روکش می کردند زیرا طلای افتابی رنگ در مصر خورشید پرست نه تنها نور خورشید بلکه جسم (ارباب انواع )را تداعی می کرد . مرده مومیایی را در سه تابوت تو در تو می گذاشتند کثرت تابوت ها تجملی نبود بکه الزامی بود زیرا به نظر مصری ها باستان دنیای دیگر نیز مانند این دنیا پر از دشمن بود . مثلا دیوان واهریمنان زیادی سر راه مردم کمین می کردند و مرده را در هر قدم خطرهای فراوان تهدید می کرد .ارواح خبیثه او را می ترساندند و مارها و عقربها به اوحمله می کردند .از خطرها که بگذریم تابوت های تودر تو حفاظی جادویی محسوب می شد زیرا روی تابوتها به خط هیروگلیف (مصری باستان) انواع واقسام دعاها و باطل السحرها و دفع جادو و بلاها را می نوشتند و ترسیم می کردند دعاها و باطل السحرها از افات وخطرها به نام اسم میبردند و با این کار انها را از نیرو وکار برد می انداختند البته مرده فقیر ناچار بود در ان دنیا مانند این دنیا با فقر دست به گریبان باشد مثلا چون در زندگی مبل نداشت بازماندگان به کشیدن عکس مب بر روی تابوت او اکتفا می کردند و به دیوار ارامگاه نیز نیز عکس نان وشراب وغذا به همراه لباس و سایر چیزها را نقاشی می کردند اما اکثر فقرا را حتی الامکان مو میا یی می کردند زیا مومیایی شدن به عقیده مصریان باستان به مرده امکان می داد به زندگی خود در ان دنیا ادامه دهد. 

 

Write by: Meraj Marjani ، برگرفته از مجله دانستنیها  

  لطفا مطالب را بدون ذکر منبع کپی نکنید

بخشی از کتاب راهنمای مردگان که بر روی پاپیروس نگاشته شده 

"لینکهای مرتبط با این موضوع را ملاحظه کنید" 

مصریان باستان و ابدیت-۱      

مصریان باستان و ابدیت-۳   

مصریان باستان و ابدیت-۴    

مصریان باستان و ابدیت_۱

   مصریان باستان و ابدیت_۱                                                    

وقتی از طرز تلقی مصریان قدیم با مرگ مطلع می شویم به حیرت فرو میرویم. مصریا ن قدیم نیزنمی دانستند در ان سوی مرز دقیقا چه خبر است و وچه سرنوشتی چشم به راهشان نشسته است.
انها هم به اندازه ما به زندگی چسبیده بودندوان را دوست داشتند و دقیقا به اندازه ما از مردن وحشت داشتند و با انکه مدانستند مردن امری حتمی است هیچ دلشان نمی خواست بمیرند .قبول مرگ به عنوان پایان زندگی در نظر انها نیز سخت و دشوار بود .ولی انها برای فائق امدن بر این ترس تدابیری خاص به کار می بردند . انها چون مرگ را ادامه زندگی تلقی می کردند به منظور مبارزه یا مقابله با ترس از مرگ زندگی فراسوی زندگی در نظر می پروراندند ودر این راه چنان غلو می کردند که تدارک برای اینده مهمترین بخش عمر و قدرت و تفکراتشان را تشکیل می داد.مثلا همه انها برای خویش پیشاپیش ارامگاه می ساختند و داخل ارامگاه را به مراتب مفصل تر مجهز تر و مجلل تر از خانهای که در این دنیا داشتند می اراستند . به عنوان مثال: اگر خانه انها در این دنیا از خشت و گلی بود که از لجن رود نیل قالب می زدند که بسیار هم بی دوام بود خانه ابدی را با مصالح سنگی می ساختندوبهترین و مقاومترین مصالح را انتخاب می کردند . این عمل به مثابه ان بود که مثلا ما که ساکن دنیای امروز هستیم بجای انکه پس اندازمان را بدهیم یک یک اپارتمان بخریم یا به مسافرت اروپا و امریکا برویم تمامی دارایمان را صرف خرید یک ارامگاه بکنیم و ان را با شیک ترین و گرانترین وسایل تفریحی و رفاحی زینت ببخشیم. در داخل ارامگاه مبل های استیل انتیک وظروف طلایی و نقرهای بچینیم در حالیکه در یک الونک زندگی می کنیم روز شماری کنیم ببینیم کی شانس مردن و نقل مکان به ارامگاه ابدی نصیب ما می گردد.در واقع مصریان قدیم چون به زندگی دنیوی دلبستگی شدید داشتند می خواستند در پایان ان به زندگی بهتری انتقال یابند. انها دوست داشتند بخورند بنوشند و خوش بگذارانند انها از تکمیل عائله داشتن خانواده وشکاروسفر لذت می بردند لذا حاضر نبودند قبول کنند که با مردن همه اینها به هیچ منتهی میشوند .مصری باستان این هیچ را که به هیچوجه برایش قابل هضم نبود با تجسمی که از این دنیا برای خود ساخته و پرداخته بود در خور فهم می کرد و به ان معنی امید می بخشید و همیشه به خود تلقین می کرد که مرگ پایان همه چیز نیست بلکه مقدمه یک دگرگونی و تحول می باشد.به نظر او شخص نیست نمی شد بلکه از این زندگی به ان زندگی می رفت و روی همین اصل عالم اموات را سر زمین زندگی می خواند . سخن مصری باستان جاودانگی بود و ابدیت در او اثری لذت بخش داشت. می توان ادعا کرد که در نظر سکنه حوالی رود نیل این دنیا اتاق انتظار ان دنیا محسوب می شد لذا اگر این دنیا پرو پیمان از  اب در می امد کم و کسری های اتاق انتظار در خور اغماض و چشم پوشی بود . البته با عقل مردم امروزی جور در نمی اید که ملتی به عظمت مصریان باستان فقط وفقط به دنیای دیگر فکر کند اما نباید فراموش کرد که مصریان قدیم تحت لوای دولتی زندگی می کردند که در مقایسه با دولتهای دمکراسی امروزی قدرت فراوانتری روی انها اعمال می کرد .مصر قدیم در حقیقت یک مملکت چند خدایی بود که در ان خدایان متعدد و کاهنان خط مش زندگی ودنیای بعد از مرگ را تعیین می کردند . اتباع مصری موظف بودند از این نظام پیروی کنند . مصری ها نظم و انتظام را از طبیعت اموخته بودند زیرا مملکت شان یکنواخت بود . اراضی حاصلخیز در نوار ساحلی نیل گسترده بود و ان سوی نوار ساحلی بیابان برهوت بود و هر سال به وقت معین نیل طغیان می کرد و زمین های اطراف را بارور می کرد و مردم در این اراضی کشاورزی می کردند دیگر زندگی نیز یکنواخت و روی ریل مشابه حرکت می کرد. طوفان سیاسی و اجتماعی و طبیعی که سایر ملل و اقوام به طور دائم در معرضش قرار داشتند . مصر را معاف کرده بود. نیل و بیابان دست کم در طول هزارههای اول و دوم تمدن مصر نقش یک حفاظ طبیعی را بازی می کرد . چون دستکم برای یک مدت دراز دشمن خارجی وجود نداشت . دشمن داخلی یعنی ترس از مردن حائز اهمیت شده بود هز این رو دولت خدایی و مناسکی که قوانین زندگی دنیوی را تعیین کرده بود مقررات زندگی اخروی را نیز به همه ابلاغ کرده بود.

(اگول فریدل)باستانشناس اتریشی نوشته است: مصریان باستان علیرغم تمدن و فر هنگی که داشتند و با وجود استعدادی که در انها به ودیعه نهاده شده بود از جهاتی کودک ماب بودندو تصورات  کودکانه ای داشتند مثلا طرز برداشت انها از مرگ یا تقسیم بندی خدایان علاوه بر کودک فکری از سادگی انها مایه می گرفت وانها همانند کودکان خیالپرور بودند.
به عنوان مثال خورشید را قرصی کامل از طلا می پنداشتند تمام معاملات و دادو ستدهای را به طور پایاپای و جنس در برابر جنس انجام می دادند یا هر چه را که بال داشت جز پرندگان محسوب می کردند به سادگی باور داشتند شخصی که مو میایش می کردند اگر روحش (کا) به خواب اشخاص می امد پس نمرده بلکه زنده است .
(کا) یعنی من دوم و شخصیت دوم هر فرد مصری به شمار می امد که بعد از مردن صا حبش به زندگی ادامه می داد حقیقت انکه انسان از دیدگاه مصریان نه از جسم و روح بلکه از شعور و روح (کا) تشکیل یافته بود شعور را (اخ) می گفتند در حین مردن (اخ) به اسمان پرواز می کرد و پس از ان در مدار ستاره قطبی دوران می کرد و مرده به این ترتیب جزئی از کائنات می شد .
روح را (با) می گفتند هنگام  نزع ( با ) پیکر صاحبش را ترک می کرد و در (رع ) خدای خورشید برای باز خواست اماده می شد صبح روز بعد دوباره نمودار می شد ودر گورها به ملاقات اموات می رفت . بزرگداشت (کا ) بر گذار می کردند زیرا مرده تنها از طریق و به مدد رو حش به خو شبختی می رسید مصریان جهت نیل به این خوشبختی  به سه چیز احتیاج داشتند 1_ارامگاه 2_مومیایی شدن و3_یک جلد کتاب راهنمای مرده.  (قسمت اول)  

  

با در کنار مجسمه مومیایی , سلسله هجدهم , پادشاهی جدید مقبره تاتموس چهارم

نوشته : meraj marjani برگرفته از مجله دانستنیها 

لطفا بدون ذکر منبع کپی نکنید 

 "لینکهای مرتبط با این موضوع را ملاحظه کنید"  

مصریان باستان و ابدیت-۲ 

مصریان باستان و ابدیت-۳ 

مصریان باستان و ابدیت-۴

مدجای

 

Medjai  

Madjai is a Hebrew word which means guardian,s or pharaoh,s soldiers in English language.

                               مد جای                      

کلمه ایست عبری که در زبان فارسی به معنی محافظان یا

سر بازان فرعون می باشد.

This web is a gift for history lovers

این وب هدیه ایست برای دوستداران تاریخ.                

 با سلام به تمامی‌ همراهان وب عجایب باستانشناسی ، وب عجایب باستانشناسی در حدود چند ماه پیش به دلایلی از دسترس خارج شد و متاسفانه تلاشهای من به نتیجه نرسید ، در نظر دارم تا وب را از نو در این سیستم راه‌اندازی کرده و به ارسال مطلب ادامه دهم ، در این راه دوستان میتوانند با راهنمانمایها و نظرات خود ، وب را ارتقا داده و مورد لطف و همراهی قرار دهند.